Nie żyje Emilian Kamiński

yser teatralny, filmowy, musicalowy i dubbingowy, wokalista i pisarz. Założyciel Fundacji Atut i Teatru Kamienica.
Kamiński urodził się 10 lipca 1952 r. Był absolwentem Technikum Ekonomicznego nr 8 w Warszawie. Po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie w 1975 r. zadebiutował w pierwszym spektaklu Teatru na Woli „Pierwszy dzień wolności Kruczkowskiego” w reż. Tadeusza Łomnickiego. Jednym z jego największych osiągnięć była rola w spektaklu prozy Edwarda Stachury „Się w małej salce” Teatru Na Rozdrożu w Warszawie. Na dużym ekranie zadebiutował w filmie Jana Łomnickiego „Akcja pod Arsenałem” (1977) jako jeden z młodziutkich uczestników ruchu oporu. Dużą, ciekawszą kreację niestałego w uczuciach Roberta zagrał w obrazie „Tango ptaka” (1980). W stanie wojennym prowadził firmę budowlaną.
W latach 1977–1983 związany był z Teatrem Narodowym, gdzie grał w sztukach reżyserowanych przez Adama Hanuszkiewicza: „Mąż i żona” (1977) Aleksandra Fredry, „Sen srebrny Salomei” (1977-78) Juliusza Słowackiego, „Dziady” (1978-79) Adama Mickiewicza, „Treny” (1979) Jana Kochanowskiego, „Bracia Karamazow” (1979-80) Fiodora Dostojewskiego, „... i Dekameron” (1980) Giovanniego Boccaccio, „Samuel Zborowski” (1981) Juliusza Słowackiego, „Śpiewnik domowy” (1982-83) Stanisława Moniuszki i „Komedia pasterska” (1982-83) Jana Andrzeja Morsztyna. Sympatię widzów przyniosła mu rola Jerzego, pełnego fantazji malarza w kinowej i telewizyjnej ekranizacji powieści Kornela Makuszyńskiego „Szaleństwa panny Ewy” (1985).

W latach 1983–2000 związał się z Teatrem Ateneum, gdzie zadebiutował jako reżyser przedstawieniem o szaleństwie dyskotekowej muzyki „Słodkie Miasto” (1983), był współtwórcą wraz z Wojciechem Młynarskim spektaklu „Brel” (1985). Widzowie teatralni oglądali go m.in. w głośnych inscenizacjach Adama Hanuszkiewicza: „Cyd” (1985) Morsztyna i Pierre’a Corneille, „Maria i Woyzeck” (1985-86) według Georga Büchnera.

Kamienica. Dzieło życia

Występował także w teatrach warszawskich: Komedia (1989, 2002), Rozmaitości (1990), Powszechnym im. Zygmunta Hübnera, gdzie odniósł sukces jako Janosik-Swój w przedstawieniu Ernesta Brylla „Na szkle malowane” (1993) w reżyserii Krystyny Jandy oraz zagrał w swojej autorskiej sztuce „Romans” (1996) w reżyserii Roberta Glińskiego, Muzycznym 'Roma' (1999), Studio Buffo jako pan Capuleti w musicalu Janusza Józefowicza „Romeo i Julia” (2004) oraz Rampa na Targówku (2006). W 1997 r. powrócił na stałe do Teatru Narodowego.

W 1993 na XXVII Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu odebrał nagrodę jury oraz nagrodę publiczności za monodram Kontrabasista według Patricka Süskinda. W 2002 na II Krajowym Festiwalu Teatru PR i TV „Dwa Teatry” w Sopocie zdobył wyróżnienie dla autorskiego słuchowiska Romans, a w 2004 r. na XLIII Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych otrzymał II miejsce w plebiscycie publiczności na najlepszą rolę męską Spotkań – za rolę Kempa w przedstawieniu Czuwanie Morrisa Panycha.

27 kwietnia 2009 r. uruchomił prywatną scenę Teatr Kamienica. W 2012 r. otrzymał Medal Świętego Brata Alberta za wspieranie osób niepełnosprawnych i bezdomnych.

Głos Pana Emilia pojawiał się w animacjach

Emilian Kamiński ma na koncie dziesiątki ról dubbingowych. Aktor wcielał się m.in. w kota Tip Topa, Kraba Sebiastiana ("Mała syrenka"). Jego charakterystyczny głoś kojarzy się również z postacią Pumby z cyklu animacji „Król Lew”.

Aktor grywał również w serialach: telenoweli "Klan", "Bulionerach", "M jak miłość". Jednak jedną z najbardziej charakterystycznych ról pozostaje postać Bociana w serialach "U Pana Boga w ogródku" i "U Pana Boga za miedzą".

Emilian Kamiński zmarł 26 grudnia br. po długiej i ciężkiej chorobie.